de gesprekken zijn weer begonnen

Tijdens een lange dag op school beleven onze kinderen natuurlijk allerlei avonturen! Waarover vanzelfsprekend een heleboel te vertellen is. Zoals dat het “goed” was. Of “leuk”. “Saai”, hoor ik ook nog wel eens. Waarna ze snel de limonade achterover slaan en met de middagsnack in de hand de tuin in hollen. Op weg naar een nieuw avontuur!

Met de ingang van dit nieuwe schooljaar zijn we iets nieuws gestart. Iedereen in het gezin krijgt de kans om een vraag te stellen die iemand anders dan mag beantwoorden.
Opeens hebben we de wildste vragen, maar soms ook heel simpele en voor de handliggende. Wat ik vooral opvallend vind, is de ontzettend leuke en soms diepe gesprekken die volgen. Wellicht dat dit ook ligt aan het feit dat de volwassenen in de kamer (papa, mama, maar gerust ook een oom, tante of vriend(in) die toevallig komt aanwaaien!) volop meedoen aan het gesprek.

Hier een paar vragen die er hier al gesteld zijn:

• Als je je een kado voor je leerkracht mee zou nemen, wat zou het zijn?
• Als je twee klasgenoten mee mag nemen naar de dierentuin, wie zou je meevragen?
• Als jij iets mocht veranderen aan vandaag, wat zou het zijn?
• Bij welke activiteiten vandaag heb je allemaal moeten schrijven?
• Hoe heb je God gezien vandaag?
• Hoe vaak ben je vandaag naar de wc geweest?
• Met wie werk je het liefst samen?
• Waar heb je vandaag heel hard om gelachen?
• Wanneer vandaag werd je heel blij?
• Wat is het grootste verschil met je klas voor de zomer?
• Wat is je favoriete plek op het plein?
• Wat vond je vandaag leuk wat je anders nooit leuk vindt?
• Wat was het liefste/gekste/interessantste dat je leerkracht vandaag zei/deed?
• Wat was het saaiste op school vandaag?
• Wat was het spannendste wat je gedaan hebt?
• Wat zou de leerling aan het tafeltje naast je vertellen over vandaag/ over jou?
• Welk nieuw woord heb je geleerd?
• Welke klasregels zijn volgens jou het belangrijkste?
• Wie heb je vandaag geholpen en hoe?

Algemene gesprekstips:

1. Stel openvragen. Als je kind een vraag met ja/nee kan beantwoorden zal dit zeer waarschijnlijk ook gebeuren.
   
2. Begin de vraag zo dat je je betrokkenheid kan laten zien: “Ik weet dat je naast … zit. Zijn er ook andere kinderen naast wie je wel zou willen zitten?” “Gister zei je… Wat was vandaag de grootste verandering met toen?”
   
3. Vertel ook over jezelf, jouw werk en jouw dag. Als wij spreken over samenwerken en bijvoorbeeld over leuke en lastigere dingen die we door de dag heen meemaakten voelen onze kinderen zich niet alleen meer serieus genomen en betrokken, ze zullen zich ook uitgedaagd voelen om ook iets te delen.
   
4. Gesprekken voeren ziet er natuurlijk voor elk kind en voor elke leeftijd weer anders uit. Zo zal onze regelvolger-tien-jarige veel eerder sociaal wenselijke antwoorden geven, dan onze verhalen-vertellende-zeven-jarige. En kan de oudste prima tijden stil zitten, maar geeft hij de voorkeur aan een gesprek tijdens een potje kolonisten. #2 heeft eerst wat tijd nodig om uit te waaien en tot rust te komen voordat er sowieso wat uitkomt en daarna wordt een gesprek soms al dansend of zwaaiend op de schommel gevoerd.
   
5. Wees voorzichtig met invullen: “je denkt …, je deed …, jullie hebben vast…” Doe dit alleen als je zeker bent over datgene wat je invult.
   
6. Als je een gesprek aangaat met je kind over hoe zijn of haar dag was, over wat er zoal op school gedaan wordt is dat het doel. Ik merk bij mezelf nog weleens dat het stiekem verzand in een beoordelen van mijn kind. Ik probeer nu vaker het doel voor ogen te hebben: elkaar ontmoeten. Hierdoor sta ik opener en dankbaarder tegenover alles wat mijn kind deelt en is mijn reactie dus ook meer bemoedigend en liefdevol. Ook als ik niet altijd blij ben met wat ik hoor.
   
7. Stel je kind op het gemak en geef bevestiging: “Wat stoer dat je daarover verteld! Dat was inderdaad heel spannend om te doen!”
   
8. Het klinkt zo logisch, maar stiekem vind ik deze nog vaak heel lastig: om daadwerkelijk naar mijn kind te luisteren. Dit betekent voor mij dat ik er voor kies om ook te luisteren naar de dingen die niet ik, maar mijn kind belangrijk vindt Bijvoorbeeld de belevenissen tijdens een potje Minecraft of een zeer gedetaileerde navertelling van het vader-en-moeder-spelen in de pauze.
   
9. Moedig je kinderen aan om te blijven vertellen wat ze vinden, hopen, dromen en voelen. Leer ze dat je het anders niet weet, maar ook niet kan weten. Deel daarom (gepast op de leeftijd) ook van jouw meningen en gevoelens. Zo zullen ze het belang van het delen ervaren, ze weten nu meer van jou. Net als ons, vinden kinderen het ook heel lastig om hun gevoelens te benoemen, hun woordenschat en kennis daarvan is ook nog eens een stuk kleiner. Een plaat als deze kan daarbij heel helpend zijn!
   
10. Misschien heel voor de handliggend, maar kijk je kind aan terwijl jullie in gesprek zijn. Leg je telefoon dus gewoon even opzij! Hoewel oogcontact van absoluut belang is, hoef je dat overigens niet continu te hebben.
    
11. Stop wanneer het genoeg is. Geef je kind de ruimte om even niet in gesprek te hoeven zijn. Of om zelf het moment van gesprek te mogen kiezen. Wees dus ook beschikbaar, niet alleen op de tijd die jij daarvoor bedacht had.

Geniet van de gave dialogen, de uitdagingen van de moeilijke converstaties en de ontmoeting tijdens al die gesprekken!

NU TE KOOP! gezinsgesprekspot!