Het was maandagochtend, de vierde schoolweek thuis. Zoon en dochter waren de vijf kilometer naar school gefietst om een aantal klasgenoten te ontmoeten en het nieuwe schoolwerk voor de week op te halen. Even een momentje samen met leeftijdsgenoten. Wat waren ze er aan toe!
Ze zouden samen een speurtocht lopen die door de leerkracht was uitgezet. De eerste paar opdrachten liep er zelfs een heuse journalist van de krant mee om in het dorps nieuwsblad verslag te doen van de tocht. Maar al gauw kwam de teleurstelling. Toen de leerkracht en de journalist eenmaal vertrokken waren, en de opdrachten toch iets lastiger bleken dan ‘zonder nadenken uit te voeren’, gaf een deel van de klasgenoten het op. Dat was lastig voor onze #1.
Niet alleen de oudste twee waren toe aan even een ochtendje weg. Ook ik genoot van de rust en de mogelijkheid om te focussen op de twee jongsten. We maakten een wandelingetje naar de vijver om het ijs te meten en genoten van de inieminie sneeuwklokjes die we omhoog zagen steken uit de aarde.
Trrrr. Een appje. Van mijn zoon.
Ik ben nog in de ‘even-wennen-aan-het-idee’-fase als het gaat om appjes krijgen van een van mijn kinderen, maar vind het ook elke keer nog echt een kado. Helemaal deze. Een foto van een grasveld met een heel dun laagje sneeuw. Net genoeg om alles een soort van wit te laten lijken. En daar tussen, als je goed keek, zag je narcissen. Krachtige groen-gele narcissen, die de wintersekou en nattigheid trotseerden en bloeiden, floreerden. Tot leven kwamen, zichtbaar voor ons.
Prachtig!
Later vertelde #1 me dat hij deze foto had gemaakt toen hij teleurgesteld was. Toen zijn klasgenoten afgehaakt hadden en hij het idee had te falen omdat hij niet afmaakte wat hij begonnen was. Hij zat er even door heen, voelde zich wat down. Dat moment, zei hij, koos hij om iets moois te zien. En maakte de foto. Meer nog, hij deelde hem met mij en the husband.
Prachtig!
Hebben we dat niet allemaal nodig? Af en toe de reminder. Mam, focus op wat moois!
Hebben we dat niet allemaal nodig? Af en toe zien dat door winterkou en nattigheid heen we mogen leven. Floreren!
Hebben we dat iet allemaal nodig? Af en toe weer even weten dat we de keus hebben waar we onze focus leggen!
Wees altijd blij in de Heer! Ik zeg het nóg een keer: wees blij! Laat alle mensen zien dat jullie vriendelijk zijn. De Heer is dicht bij jullie. Maak je nergens zorgen over, maar vertel in gebed aan God wat je nodig hebt. Dank Hem ook voor alles. Dan zal de vrede van God, die wij met geen mogelijkheid kunnen begrijpen, jullie hart en jullie gedachten beschermen in Jezus Christus. Zussen, richt je gedachten op alles wat waar, eerlijk, heilig, vriendelijk, mooi en goed is. Filippenzen 4: 4-8
Gods vrede. Het is voor jou, het is voor mij. Het zal bij ons zijn. Als we er voor kiezen om simpelweg alles bij Hem te brengen. In gebed. Hij is dichtbij! Om elk moment te kiezen om te zoeken naar iets om voor te danken. Jezus beschermt ons! We mogen onze aandacht richten op dat wat waar en mooi en goed is. Wat een heerlijke mogelijkheid geeft God ons daarin. Hij heeft je zo gemaakt, dat we mogen denken en voelen en ervaren. En danken!
We hebben het er al vaker over gehad en we zullen het elkaar nog vaker mogen vertellen: we zijn niet gemaakt om het leven te trotseren, om het te tolereren. Maar om te floreren!
We mogen leven! Leven in volheid!
Een van de manieren waarop we hier zelf actief mee aan de slag kunnen is door de verzen van Filippenzen 4 toe te passen in ons dagelijks leven. Focus je gedachten maar eens, door elk uur iets op te schrijven waar je dankbaar voor bent. Elk uur. Houdt dat een paar dagen vol en verbied jezelf dingen dubbel te noemen. Je zult ontdekken, er is genoeg!
Een andere manier is om te bidden op de Filippenzen 4 manier.
Door dagelijks onze aandacht te richten op God, op wie Hij is. Op wat we van Hem hebben ontvangen. Op wie we allemaal hebben. Dat leert ons dankbaarheid, maar het leert ons vooral ook LEVEN. Niet alleen maar overleven, en het leven tolereren, maar floreren!
Omdat we vandaag toch bezig zijn met elkaar om te kijken naar hoe we onze gedachten zo kunnen richten op floreren hier nog een paar handreikingen:
- vul samen met je kind(eren) dit papier in. Natuurlijk is het lastig dat er zoveel niet meer kan. Geef elkaar ook de ruimte om daar boos of verdrietig over te zijn. Die gevoelens mogen er zijn. Laten we er voor kiezen om daarnaast te richten op wat nog wel kan. Het mooie daarvan in te zien. En laat in de comments of op Facebook weten wat voor geweldige ideeen jullie met elkaar verzameld hebben!
- een andere mogelijkheid is als gezin bezig te gaan met dankbaarheid. Bestel hiervoor het gezinsmomentenpakket ‘Dankbaarheid’.
- de laatste tip voor vandaag: de 40-dagen tijd komt er aan! In samenwerking met PrintPlezier maakt Vreugdevuur een 40dagen-scheurkalender. Deze is voor zeer geschikt om als kerkelijke gemeente of groep te bestellen en is zelfs aan te passen aan jouw doelgroep. De kalender heeft als thema -je raadt het al- Overvloedig leven, floreren!
Wil je hier meer informatie over neem dan even contact met ons op. Ik vertel je er graag meer over!
Nu moet ik er snel van door, naar mijn kinderen. Want ik heb afgesproken dat we proberen zoveel mogelijk van ons papier “wat kan er nog wel?” te doen. Vanuit mijn ooghoek zie ik er dingen opgeschreven worden als “een taart bakken voor je kinderen” en “poepen in een oude schoen”. Over floreren gesproken…. ?
