We lazen met de kinderen het verhaal uit Markus 4. Jezus en zijn leerlingen hebben net lange tijd doorgebracht met allerlei mensen. Jezus heeft hen veel verteld en geleerd over het nieuwe Koninkrijk waarvan Hij Koning zal zijn.
Nu stappen ze in de boot en Jezus gaat liggen rusten. Slapen.
Aan het eind van die dag, toen het avond was geworden, zei hij tegen hen: ‘Laten we het meer oversteken.’ Ze stuurden de menigte weg en namen hem mee in de boot waarin hij al zat, en voeren samen met de andere boten het meer op.
Terwijl wij, the husband, de kinderen en ik, dit verhaal zo verder lezen is het alsof ik een enorme spiegel krijg voor gehouden, alsof ik erbij zit op de boot.
Daar aan de keukentafel, tussen lege pannen en restjes andijviestampot op de kinderborden, krijg ik de uitnodiging om mee te leren en te groeien met de leerlingen van Jezus.
Er stak een hevige storm op en de golven beukten tegen de boot, zodat die vol water kwam te staan.
De storm was te groot, zelfs voor ervaren schippers.
Heel herkenbaar, de golven die beuken, na een dag vol blijdschap en dichtbij Jezus leven, horen over zijn Koninkrijk en leven met Hem. En dan komt de storm en de golven.
Maar Jezus lag achter in de boot op een kussen te slapen. Ze maakten hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het u niet schelen dat we vergaan?’
De leerlingen zijn dichtbij deze God-mens, ze hebben net tijd met Hem doorgebracht, Hij heeft hen geleerd over Zijn Koninkrijk en nu roepen ze uit: “kan het U niet schelen?”.
Hoor je het?! “Jezus, kan het U niet schelen?”
Oja, hoevaak roep ik het niet uit naar God. Met vragen van ‘waarom?’ en ‘ziet U wel?’ en ‘kan het U niet schelen?’.
We vieren deze week kerst: Jezus, de Heer van hemel en aarde, God, werd mens om mij te dienen.
En of het Hem kan schelen…!
Toen hij wakker geworden was, sprak hij de wind bestraffend toe en zei tegen het meer: ‘Zwijg! Wees stil!’ De wind ging liggen en het meer kwam helemaal tot rust.
Hij zei tegen hen: ‘Waarom hebben jullie zo weinig moed? Geloven jullie nog steeds niet?’
De leerlingen reageren uit angst. De angst voor de storm, die hun leven bedreigd, de angst voor het verliezen van hun bestaan.
Hoe reageer ik op de omstandigheden waarin we ik me bevind? Ben ik me bewust van Jezus en Zijn nabijheid of ga ik toch twijfelen? Kijk ik naar God’s aanwezigheid of naar de storm en wat die kan aanrichten?
Reageer je uit angst? Of uit geloof?
Ze werden bevangen door grote schrik en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is hij toch, dat zelfs de wind en het meer hem gehoorzamen?’
Wie is Hij toch?
De angst die de leerlingen nu overvalt is niet meer de angst voor de storm -zoveel groter dan hen- of het verliezen van hun bestaan. Het is een angst, een schrik, een heilig ontzag voor Jezus -zoveel groter dan hen én dan de storm!- die hen kan redden van de bedreiging.
We hebben de afgelopen weken, door middel van de adventkalender, bestudeerd wie Jezus is. Ik mocht de kinderen voorlezen. Regelmatig deel ik hier met jullie over wie Jezus is. Ik maak Jezus van dichtbij mee.
Maar geloof ik het? Weet ik het?
Wat doet dat geloof, dat weten, met me? Geeft het me een heerlijk, zacht, liefdevol en veilig gevoel? Of word ik toch ook wel een beetje (veel) met ‘grote schrik bevangen’? Maakt Jezus grootsheid, zijn almacht, Zijn omnipotent zijn zo’n indruk om me dat het me op een bepaalde manier bang maakt. Stil. Vol ontzag.
Wie is Hij toch?
Hoe heeft Jezus zich aan jou laten zien in dit afgelopen jaar? Welke angsten hebben in Zijn aanwezigheid plaats gemaakt voor heilig ontzag?
Maak vandaag een dag van gedenken, van terugkijken en benoemen. Richt een steen op voor deze Jezus. Tot hiertoe heeft Hij ons geholpen!
Dit kun je doen door met elkaar stil te staan bij de wonderen en tekenen die Jezus dit jaar in jullie gezin, in jullie leven heeft gedaan en laten zien. Benoem ze. Schrijf ze op. Verzamel met elkaar stenen en maak je gedenkteken. Vier het leven. Vier Jezus, dit Kind, de hoogste Koning!
Het nieuwe jaar staat voor de deur, nieuwe stormen en nieuwe momenten gevuld met Zijn heiligheid gaan komen. Jezus is erbij. Onze opgestane Heer. Hj die onze angsten overwonnen. Zelfs de angst voor de dood.
Zo groots, zo’n mysterie. Wie is Hij toch?
Hij is het waard om met schrik bevangen te zijn.
Ps. Een mooie manier om het afgelopen jaar te evalueren en samen te herinneren hoe het was, te kijken wat je mee wilt nemen en hoe je het nieuwe jaar begint is deze poster:
