Vandaag Hoofdstuk 11, een oproep aan ons om samen gelovend te leven. Met een verhaal over de Dood die een bediende de stuipen op het lijf jaagde en de uitdaging om een keuze te maken, blijf je boven op het brandende gebouw staan of geloof je dat het net je zal vangen?
Meelijwekkend grappig is het eigenlijk. Hoe hard we met onze kop vooruit, als een stier tijdens het jaarlijkse encierro in Pamplona, het jaar in rennen in de hoop te minderen. We willen minder.
Dan hebben we minder... voelen we ons minder!
Onderzoeken tonen aan dat onze technologie onze hersenen verandert, waardoor het moeilijker wordt om je op één ding te concentreren.…
Continue ReadingHet was weer zo'n typische ochtend. Ik voelde de noodzaak om iedereen achter de broek aan te zitten en meerdere keren te moeten vertellen wat de volgende stap was. Ergens tussen die chaotisch, gezellig, stress met ik-wil-niet-naar-school-boosheid door vloog er eentje die in haar verlangen naar goedkeuring en bevestiging het perfecte wezentje probeerde te zijn en al op de fiets richting school zat voor ik überhaupt wist wat we zouden eten voor 't ontbijt (oke, I'll admit, een lichtelijke overdrijving hier).
Toen ik haar, een paar meter voor school, eindelijk had bijgehaald was ze buiten adem. Haar benen deden zeer en ze zag er vermoeid uit.
