Vandaag de laatste podcast in de mini-serie Leven, dood en Gods eer. We hebben gesproken over rouwen en klagen. We hebben Gods wonderlijke liefde onderzocht en gekeken wat het betekent om God de Schepper de aarde te laten regeren. Vandaag leren we dat langs de weg van rouwen, klagen, wonderlijke liefde vol genade we uitkomen bij vieren. Vieren van de dag. Van ons Leven met God.
Het is niet voor niets dat we deze serie met elkaar houden en al voor de 4e keer om het vuur zitten om leven en dood te bespreken. Sommige dagen zijn zwaar en dan is het lastig om de dag als een geschenk van God te zien. Om te vieren, te juichen en te prijzen. Terwijl andere momenten zo voor de hand liggend zijn, je fluitend op je fiets zit en je peuter alle dieren aan wijst en roept: Mooi he, hoe God het gemaakt heeft. Vandaag vertellen we elkaar opnieuw dat de waarheid niet veranderd, ook niet als ons gevoel veranderd. Dat waarheid niet veranderd, ook niet als omstandigheden wel veranderen. Dat Gods trouw niet veranderd. Omdat Gods trouw altijd trouw is. Omdat God altijd nabij is. In leven en in dood.
Gods trouw, zijn aanwezigheid. Dat geeft Leven. En reden tot feest en vieren van elke dag! ?
Bijbelteksten die besproken, gelezen en/of benoemd worden in deze podcast:
- Romeinen 15: 13
- 1 Samuel 7: 12, Matteus 28: 18-29, Filippenzen 4: 4-8
- Psalm 118
- Psalm 136 (gebed)
