dankbaar

een kamer

Ik hoop dat je de woorden zult vinden. De vormen misschien. Je dromen, je wensen, je kleuren en je muziek. Je kunst. Geniet ervan! Omarm het. Eigen het je toe! Vier het! Jij bent het.

Ik ben nog in de ‘even-wennen-aan-het-idee’-fase als het gaat om appjes krijgen van een van mijn kinderen, maar vind het ook elke keer nog echt een kado. Helemaal deze. Een foto van een grasveld met een heel dun laagje sneeuw. Net genoeg om alles een soort van wit te laten lijken. En daar tussen, als je goed keek, zag je narcissen. Krachtige groen-gele narcissen, die de wintersekou en nattigheid trotseerden en bloeiden, floreerden.

bidden voor ons kind

Ik stak van wal en begon te vertellen over rotjes meesmokkelen naar school om er bij te horen, sigaretten jatten van de vader van een vriendin en veel te hard rijden op vakantie en daarvoor een dikke boete krijgen. Hierdoor aangemoedigd kwamen onze kinderen met verhalen over snoepjes jatten uit de snoeppot van broer, een gat knippen in een jurk van zus, scheten laten boven het gezicht van een slapende zus en stiekem gamen.

Dat is zo mooi aan dankbaarheid. Misschien wel het kwetsbaarst en in echte schoonheid te ervaren als het even niet zo loopt als de plannen in je hoofd.