Het was weer zo’n typische ochtend. Ik voelde de noodzaak om iedereen achter de broek aan te zitten en meerdere keren te moeten vertellen wat de volgende stap was. Ergens tussen die chaotisch, gezellig, stress met ik-wil-niet-naar-school-boosheid door vloog er eentje die in haar verlangen naar goedkeuring en bevestiging het perfecte wezentje probeerde te zijn en al op de fiets richting school zat voor ik überhaupt wist wat we zouden eten voor ’t ontbijt (oke, I’ll admit, een lichtelijke overdrijving hier).
Toen ik haar, een paar meter voor school, eindelijk had bijgehaald was ze buiten adem. Haar benen deden zeer en ze zag er vermoeid uit.
Laten We Samen 1
Download hier de nieuwste “Bij ’t Vuur” voor je persoonlijke stille tijd en ontmoetingen met andere moeders in je TRITS.
Continue Reading
verlies en verlangen
De afgelopen jaren hebben verlieservaringen zich opgestapeld in mijn leven. Als optimist had ik het niet zo in de gaten, maar toen ik er door dit gesprekje met mijn zoon bij stil stond, merkte ik dat het tijd werd voor meer zicht op alles in de stapel zodat ik het de juiste plek kon geven. Ik maakte een rijtje onder het kopje VERLIES. Mijn verlies ging over mensen die er niet meer zijn, over gebrokenheid in relaties, over werk, studie, kerk, gezondheid, ons gezin en ambities. De lijst leek oneindig.
Continue Reading